ព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិប្រចាំថ្ងៃ
ព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិប្រចាំថ្ងៃ
Verfügbare Folgen
0 von 23
អាមេរិក៖ សភាគ្រោងធ្វើច្បាប់រឹតបន្តឹងការកាន់អាវុធ តែតុលាការកំពូល បែជាប្រកាសការពារសិទ្ធិកាន់អាវុធនៅទីសាធារណៈ
ខណៈដែលគម្រោងច្បាប់បន្តឹងការកាន់កាប់អាវុធ នៅមិនទាន់ត្រូវបានអនុម័តជាស្ថាពរផងនោះ ស្រាប់តែកាលពីថ្ងៃទី២៣មិថុនា តុលាការកំពូលសហរដ្ឋអាមេរិក បានចេញសាលក្រមមួយ ប្រកាសលុបចោលច្បាប់មួយនៅរដ្ឋញូយ៉ក ដែលរឹតបន្តឹងការកាន់អាវុធនៅទីសាធារណៈ។ ចៅក្រមតុលាការកំពូលបានប្រកាសថា សិទ្ធិកាន់អាវុធការពារខ្លួននៅទីសាធារណៈ គឺជាសិទ្ធិ ការពារដោយរដ្ឋធម្មនុញ្ញអាមេរិក តាំងតែពីឆ្នាំ១៧៩១។
សាលក្រមដ៏ឆ្កួតលីលា
ក្រុមអ្នកនយោបាយបក្សប្រជាធិបតេយ្យ នាំគ្នាបញ្ឈរភ្នែកចំហមាត់ ស្រឡាំងកាំងតែម្តង ក្រោយបានដឹងដំណឹងកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ម្សិលមិញ ទាក់ទិននឹងសាលក្រមរបស់តុលាការកំពូលអាមេរិក។ ចៅក្រុមទាំង៩នាក់ នៅតុលាការកំពូល ដែលភាគច្រើនសុទ្ធតែជាមនុស្សអភិរក្សនិយម បានសម្រេចសេចក្តី លុបចោលច្បាប់មួយនៅរដ្ឋញូយ៉ក បន្ទាប់ពីមនុស្ស២នាក់ ដោយមានការជួយជ្រោមជ្រែង ពីសមាគមឡុបប៊ីអាវុធ NRA បានដាក់ពាក្យប្តឹង ប្រឆាំងនឹងច្បាប់នេះ ដែលគេអះអាងថាបានរារាំងគេ មិនឲ្យមានអាវុធការពារជាប់ខ្លួន នៅទីសាធារណៈ។
ច្បាប់នេះ ដែលមានចំណាស់តាំងតែពីឆ្នាំ១៩១៣នេះ បានកំណត់រឹតបន្តឹងការផ្តល់លិខិតអនុញ្ញាត ឲ្យកាន់កាប់អាវុធធុនតូច អាចដាក់នឹងចង្កេះឬក្នុងហោប៉ៅបាន ពោលគឺកាំភ្លើងខ្លី នៅទីសាធារណៈ ក្រោមហេតុផលការពារខ្លួន នៅពេលដែលជននោះ គិតថាខ្លួនត្រូវគេគំរាម ឬដោយឈរលើមូលហេតុមុខរបរការងាររបស់ខ្លួនជាដើម។ ជាការរឹតបន្តឹង ដើម្បីកុំឲ្យគ្រប់គ្នាលើកយកហេតុផលនេះ ទាមទារមានសិទ្ធិមានអាវុធជាប់ខ្លួនតាមទីសាធារណៈគ្រប់ៗតែគ្នា វាទៅជារឿងអាណាធិបតេយ្យ បាញ់បោះដោយសេរី នៅក្នុងរដ្ឋញូយ៉ក។
លោកប្រធានាធិបតី ចូ បៃដិន បានសំដែងការខកចិត្តខ្លាំងណាស់ ទៅនឹងសាលក្រមរបស់តុលការកំពូលនេះ។ លោក Gavin Newsom អភិបាលរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា ព្រមទាំងលោកស្រី Kathy Hochul អភិបាលរដ្ឋញូយ៉កផ្ទាល់តែម្តង បានសំដែងការហួសចិត្តខ្លាំងណាស់ ដោយបានចាត់ទុក សាលក្រមរបស់តុលាការកំពូលនេះ ថាការសម្រេច « ដ៏ឆ្កួតលីលា » « គ្មានហេតុផល » និង ប្រាសចាកពីតថៈភាពជាក់ស្តែងក្នុងសង្គម ដែលប្រឈមកាន់តែខ្លាំង ទៅនឹងការបាញ់បោះ សម្លាប់មនុស្សយ៉ាងអាណាធិបតេយ្យ។
ត្រូវគោរព « ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងប្រពៃណីរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក »
តុលាការកំពូលអាមេរិក បានលើកឡើងថា ពលរដ្ឋអាមេរិកម្នាក់ៗមានសិទ្ធិមានអាវុធជាប់ខ្លួន ដើម្បីការពារខ្លួនមិនថានៅក្នុងផ្ទះ ឬនៅទីសាធារណៈ ដែលសិទ្ធិនេះ គឺមានចែងកំណត់ការពារ នៅក្នុងអាម៉ង់ដឺម៉ង់ទី២ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញអាមេរិក តាំងតែពីឆ្នាំ១៧៩១។ ចៅក្រមតុលាការនេះ បានអះអាងទៀតថា ការរឹតបន្តឹងក្នុងករណីខ្លះ អាចធ្វើទៅបាន តែត្រូវធ្វើដោយសមហេតុផល ហើយកំណត់ក្របខណ្ឌឲ្យបានច្បាស់លាស់ និងជាពិសេសនោះ គឺត្រូវតែគោរព « ប្រវត្តិសាស្ត្រ និងប្រពៃណី » របស់សហរដ្ឋអាមេរិក។
គឺពាក្យចុងក្រោយ « គោរពប្រវត្តិសាស្ត្រ និងប្រពៃណី របស់សហរដ្ឋអាមេរិក » នេះហើយ ដែលបានធ្វើឲ្យបញ្ញវន្តអាមេរិកមួយចំនួន លើកឡើងថា វាហួសហេតុពេកនេះ។ មានតែហេតុផលប្រវត្តិសាស្ត្រមួយគត់ ដែលគេត្រូវតែគោរព ហើយសិទ្ធិកាន់អាវុធនេះ គឺជាសិទ្ធិដែលគ្មាននរណាមកប៉ះពាល់បានទេ។
លោក Joseph Blocher សាស្ត្រាចារ្យ នៅសកលវិទ្យាសល័យ Duke បានលើកឡើងថា វាមានន័យថា ចាប់ពីពេលនេះ តួលេខដែលបង្ហាញថា ច្បាប់គ្រប់គ្រងការកាប់អាវុធ អាចជួយសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សពីការបាញ់រះ ការបាញ់បោះសេរីនោះ គឺវាលែងយកជាការបានទៀតហើយ ព្រោះវាផ្ទុយនឹងប្រពៃណី ក៏ដូចជាប្រវត្តិសាស្ត្រពីបុរាណរបស់សហរដ្ឋអាេមរិក។ ចំណែក ច្បាប់ផ្សេងៗ ដែលដកហូតអាវុធ ពីដៃមនុស្សប្រុស ដែលវាយធ្វើបាប ធ្វើអំពើហិង្សាលើប្រពន្ធកូន ក៏អាចត្រូវគេសើរើលុបចោលបានដែរ ចាប់ពីពេលនេះទៅ ព្រោះថាវាផ្ទុយទៅនឹង « តម្លៃប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រពៃណីអាមេរិក » ដែលអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សមានអាវុធការពារខ្លួន ដោយសេរី ទោះនៅក្នុង ឬក្រៅផ្ទះ។
សភាខុសហ្ក្រេសចង់ធ្វើកំណែទម្រង់ រឹតបន្តឹងច្បាប់គ្រប់គ្រងអាវុធ
ដូចយើងបានដឹងហើយ កាលពីខែឧសភា កន្លងទៅថ្មីៗនេះ មានករណីបាញ់រះ ដល់ទៅ២ផ្ទួនគ្នា មួយនៅក្រុងប៊ូហ្វាឡូ រដ្ឋញូយ៉ក មានស្លាប់១០នាក់ និងមួយទៀតនៅក្នុងសាលារៀនមួយក្នុងរដ្ឋតិចសាស់ ស្លាប់២១នាក់ ក្នុងនោះមានកុមារតូចៗដល់ទៅ១៩នាក់។ នៅក្រោយហេតុការសោកនាដកម្មទាំងនេះ សភាខុនហ្រេសអាមេរិក កំពុងតែព្យាយាមធ្វើច្បាប់ថ្មីមួយ ដើម្បីធ្វើកំណែទម្រង់ រឹតបន្តឹងការកាន់កាប់អាវុធ។
កាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ម្សិលមិញ ស្របពេលតុលាការកំពូលចេញសាលក្រមដ៏ចម្រូងចម្រាសនេះ នៅព្រឹទ្ធសភាអាមេរិកឯណោះ គេបានអនុម័តយល់ព្រមលើគម្រោងច្បាប់រឹតបន្តឹងការកាន់កាប់អាវុធ។ ជាការអនុម័តយល់ព្រម ដែលគេភ័យខ្លាចតែមិនអាចចេញរួចផងទេ ព្រោះក្រុមសមាជិកព្រឹទ្ធសភាបក្សសាធារណៈ ដែលស្និទ្ធនឹងក្រុមឡុបប៊ីអាវុធ បានប្រឆាំងជានិច្ច។ តែទីបំផុត គម្រោងច្បាប់នេះត្រូវបានព្រឹទ្ធសភាបោះឆ្នោតយល់ព្រម ដោយមានសំឡេងឆ្នោត ៦៥យល់ព្រម ទល់នឹង ៣៣ប្រឆាំង។ ក្នុងចំណោមអ្នកបោះឆ្នោតយល់ព្រម មានសមាជិកព្រឹទ្ធសភាបក្សសាធារណរដ្ឋ១៥នាក់ដែរ។ តាមការគ្រោងទុកនេះ ច្បាប់នេះ គេរិញទៅសភាតំណាងបោះឆ្នោតអនុម័តក្នុងពេលឆាប់ៗនេះហើយ។
នៅអាមេរិក រាល់ថ្ងៃនេះមានតែរដ្ឋ៥ទេ ដែលមានច្បាប់រឹតបន្តឹងការមានអាវុធជាប់ខ្លួននៅតាមទីសាធារណៈ ក្នុងនោះមាន រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា មារីលែន ម៉ាសាជូសេត ញូយ៉ក និងក្រុង វ៉ាស៊ីនតោនឌីស៊ី។ បើផ្អែកតាមមជ្ឈមណ្ឌល Giffords រដ្ឋប្រមាណជាង២០នៅអាេមរិក ក្នុងនោះមានតិចសាស់ មីឈីហ្គែនជាដើម អនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សមានសិទ្ធិមានអាវុធជាប់ខ្លួនពេលចេញក្រៅផ្ទះ តាមទីសាធារណៈ ដោយមិនចាំបាច់មានលិខិតអនុញ្ញាតតេ។ តែយ៉ាងណាភាគច្រើន គេហាមនៅទីតាំងខ្លះ ដូចជានៅសាលារៀន និងនៅបារលក់ភេសជ្ជៈជាដើម។
បើកដៃឲ្យក្រុមឡុបប៊ីអាវុធ មានហេតុផលដើម្បីប្រឆាំងនឹងច្បាប់គ្រប់គ្រងអាវុធ
សាលក្រុមរបស់តុលាការកំពូលអាមេរិកនៅពេលនេះ គឺវាហាក់បីដូចជាការទះកំភ្លៀងសភាខុនហ្ក្រេសដូច្នេះដែរ។ អ្វីដែលជាផលវិបាក កើតចេញពីសាលក្រមនេះ គឺនឹងបង្កើត ឲ្យមានភាពរញ៉ៃរញ៉ៃផ្នែកគតិយុទ្ធ។ សាលក្រុមតុលាការកំពូលនេះ នឹងបើកសិទ្ធិឲ្យមនុស្ស ឬក្រុមឡុបប៊ីអាវុធ ដាក់ពាក្យប្តឹងច្បាប់សហព័ន្ធ ឬច្បាប់រដ្ឋសមាជិកនីមួយៗ ដែលមានខ្លឹមសាររឹតបន្តឹងការកាន់កាប់អាវុធ។ ពួកឡុបប៊ីអាវុធ នឹងបានលេស ប្រឆាំងតវ៉ានឹងការដាក់កំហិតទាំងនេះ ដើម្បីអាចកាន់អាវុធបានគ្រប់ទីកន្លែង មិនថានៅបារ នៅរោងកុន ឬអាចនៅវិហារកាតូលិកផង។
យោងតាមលោក Jeffrey Fagan សាស្ត្រាចារ្យច្បាប់នៅសកលវិទ្យាល័យ Columbia គឺចាប់ពីពេលនេះទៅ នឹងមានករណី ដូចឆ្មាដេញចាប់កណ្តុរ ប្តឹងតវ៉ាគ្នាចុះឡើងនៅតាមតុលាការក្នុងរដ្ឋនីមួយៗ និងតាមតុលាការសហព័ន្ធផងដែរ។
រាល់ថ្ងៃនេះ នៅអាមេរិកមានអាវុធចរាចរណ៍ក្នុងដៃប្រជាជនប្រមាណ ៤០០លានដើម។ យោងតាមអង្គការ Small Arms Survey គ្រាន់តែក្នុងឆ្នាំ២០២០ មានមនុស្ស ៤៥០០០នាក់ ស្លាប់ដោយគ្រាប់កាំភ្លើង។ អភិបាលរដ្ឋខ្លះ ដូចជាកាលីហ្វ័រញ៉ា រដ្ឋញូយ៉ក រដ្ឋម៉ាសាជូសែតជាដើម បានផ្តេជ្ញាចិត្តថា គេនឹងរកវិធី ដើម្បីបន្តរឹតបន្តឹងការកាន់កាប់អាវុធនៅក្នុងរដ្ឋគេឲ្យបាន ព្រោះតួលេខបង្ហាញច្បាស់ណាស់ ថាដោយសារតែច្បាប់គ្រប់គ្រងតឹងតែងនេះហើយ បានជានៅរដ្ឋគេកន្លងមក មានអត្រាបាញ់ បោះស្លាប់ដោយគ្រាប់កាំភ្លើងនេះតិចបំផុត បើប្រៀបធៀបទៅរដ្ឋផ្សេងៗនៅអាមេរិក៕
វត្តមានរបស់លោកពូទីនក្នុងជំនួបកំពូលBRICSសបញ្ជាក់ថារុស្ស៊ីមិននៅឯកោ
ជំនួបកំពូលលើកទី១៤របស់ក្រុមប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចកំពុងលូតលាស់ហៅកាត់ថា BRICS ដែលមានប្រេស៊ីល រុស្ស៊ី ឥណ្ឌា ចិន និងអាហ្វ្រិកខាងត្បូងបានចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍នេះ ដោយមានចិនធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះ។ ទោះធ្វើឡើងតាមសន្និសីទវីដេអូដោយគ្មានការចូលរួមផ្ទាល់មែន ប៉ុន្តែ ជំនួបកំពូលក្រុមប្រទេសBRICSលើកនេះ បើកឱកាសឲ្យប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ី លោកពូទីនចេញមុខមាត់នៅលើឆាកអន្តរជាតិ ក្នុងខណៈពេលដែលក្រុមប្រទេសលោកខាងលិចដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច និងព្យាយាមដាក់រុស្ស៊ីឲ្យនៅឯកោ ដោយសារការធ្វើសង្រ្គាមឈ្លានពានប្រទេសអ៊ុយក្រែន។ ជាមួយBrics លោកពូទីនត្រលប់មកបង្ហាញមុខនៅលើឆាកអន្តរជាតិ។
ក្រុមប្រទេសទាំង៥ ដែលមានសេដ្ឋកិច្ចកំពុងលូតលាស់ ហៅកាត់ថា Bricsបានបើកជំនួបកំពូល តាមរយៈវីដេអូនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍។ ជាការកត់សំគាល់ គេឃើញប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ី លោកពូទីនបង្ហាញមុខ ក្នុងកិច្ចប្រជុំជាមួយប្រធានាធិបតីចិន និងប្រធានាធិបតីរបស់ឥណ្ឌា ប្រេស៊ីល និងអាហ្វ្រិកខាងត្បូង។ ចាប់តាំងពីររុស្ស៊ីចូលធ្វើសង្រ្គាមឈ្លានពានអ៊ុយក្រែន និងរងជាប់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច ពីប្រទេសលោកខាងលិច នេះជាលើកទី១ ដែលគេឃើញ ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ី លោកពូទីនចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិ។ វត្តមានរបស់ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីក្នុងជំនួបកំពូលក្រុមប្រទេសBrics សបង្ហាញឲ្យឃើញថា ផែនការរបស់ក្រុមប្រទេសលោកខាងលិចដែលចង់ដាក់ឲ្យរុស្ស៊ី ឲ្យនៅឯកោដោយសារតែចូលធ្វើសង្រ្គាមនៅអ៊ុយក្រែន ត្រូវបរាជ័យធ្លាក់ទឹក
ក្រុមប្រទេសលោកខាងលិចបានដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចលើរុស្ស៊ីក្នុងបំណងដាក់គំនាបឲ្យរុស្ស៊ីដកទ័ពឈប់ធ្វើសង្រ្គាមឈ្លានពានអ៊ុយក្រែន។ អាមេរិក និងសម្ព័ន្ធមិត្តនៅអឺរ៉ុបព្យាយាមគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីឲ្យធ្វើឲ្យរុស្ស៊ីឯកោ ដូចជាការដាក់ទណ្ឌកម្មលើវិស័យប្រេងរុស្ស៊ី ដករុស្ស៊ីលែងឲ្យប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធធនាគារអន្តរជាតិ និងដកក្រុមហ៊ុនលែងឲ្យវិនិយោគនៅរុស្ស៊ីតទៅទៀត។
ភ្លាមៗ សេដ្ឋកិច្ចរបស់រុស្ស៊ីបានរងប៉ះពាល់ដោយសារទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចរបស់លោកខាងលិច។ ប៉ុន្តែ សេដ្ឋកិច្ចរុស្ស៊ីដែលពឹងផ្អែកខ្លាំងលើការនាំចេញប្រេង មិនងាយដួលរលំ ព្រោះរុស្ស៊ីត្រូវអរគុណ ដល់ប្រទេសចិន និងឥណ្ឌាដែលបានទិញនាំចូលប្រេង ដ៏គំហុកពីរុស្ស៊ីចាប់តាំងរុស្ស៊ីរងទណ្ឌកម្មដោយសារសង្រ្គាមឈ្លានពានអ៊ុយក្រែន។
រុស្ស៊ី និងលោកពូទីន មិនងាយនឹងឯកោ នៅលើឆាកអន្តរជាតិ ព្រោះថា មហាយក្សអាស៊ី ចិន និងឥណ្ឌា មិនត្រឹមតែនៅបន្តទិញប្រេង ដែលអាចជាផ្នែកមួយនៃការគាំទ្រហិរញ្ញវត្ថុរុស្ស៊ី ប៉ុន្តែ ចិននិងឥណ្ឌាក៏មិនបានចេញមុខថ្កោលទោសការឈ្លានពានរបស់រុស្ស៊ីនៅអ៊ុយក្រែនដែរ។ លើកលែងតែប្រេស៊ីលដែលបោះឆ្នោតគាំទ្រ សេចក្តីសម្រេចរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ដែលថ្កោលទោសការឈ្លានពានរបស់រុស្ស៊ី ចិន បានបោះឆ្នោតប្រឆាំង ចំណែក ឥណ្ឌា និងអាហ្វ្រិកខាងត្បូង ដែលជាសមាជិករបស់ក្រុមប្រទេសBrics បានបោះឆ្នោតអនុប្បវាទ។
ដោយសារតែ សមាជិករបស់ប្រទេសBricsមិនបានចេញមុខរិះគន់រុស្ស៊ី ហើយមហាអំណាចចិនផ្ទាល់ដែលមានទម្ងន់សេដ្ឋកិច្ចខ្លាំងក្នុងចំណោមប្រទេសBrics បានចេញមុខនិយាយការពារផលប្រយោជន៍ និងសន្តិសុខរបស់រុស្ស៊ី យ៉ាងដូច្នេះ រុស្ស៊ីរបស់លោកពូទីនកាន់តែមានជំនឿចិត្ត និងឆ្លៀតឱកាសយកជំនួបកំពូលក្រុមប្រទេសBrics ដើម្បីពង្រឹងចំណងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយប្រទេសសមាជិកដទៃទៀត។ ជាក់ស្តែង នៅក្នុងវេទិកាសេដ្ឋកិច្ចរបស់ក្រុមប្រទេសBrics កាលពីថ្ងៃពុធម្សិលមិញ លោកពូទីនបានប្រកាសថា រុស្ស៊ីកំពុងអភិវឌ្ឍបង្វែរសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ច និងការវិនិយោគរបស់ខ្លួនជាមួយប្រទេសដៃគូដែលគួរឲ្យជឿជាក់។ ឧទាហរណ៍ រុស្ស៊ីកំពុងចរចាដើម្បីបើកទីផ្សាររបស់ខ្លួនសម្រាប់ហាងឥណ្ឌា និងរថយន្តរបស់ចិន។ បើតាមប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ី ក្រៅពីការទិញនាំចូលប្រេងរុស្ស៊ី ទៅចិន និងឥណ្ឌាកើនឡើងខ្លាំង នៅប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះ រុស្ស៊ីនឹងបង្កើនការសហការផងដែរក្នុងវិស័យកសិកម្ម។ បន្ថែមពីលើនោះ រុស្ស៊ីនឹងបង្កើនការនាំចេញស្បៀង ស្រូវសាលីទៅកាន់ប្រទេសសមាជិករបស់Brics។
សង្រ្គាមអ៊ុយក្រែនជំរុញក្រុមប្រទេសទាំង៥ BRICSសម្រេចកិច្ចការដែលជាប់គាំងកន្លងមក
សង្រ្គាមអ៊ុយក្រែនបានរំលេចឲ្យឃើញនូវការបែងចែកក្រុមប្រទេសជាពីរប្លុក គឺប្លុកក្រុមប្រទេសលោកខាងលិចដែលចេញមុខដាក់ទណ្ឌកម្មរុស្ស៊ី ដោយសារតែរុស្ស៊ីធ្វើសង្រ្គាមអ៊ុយក្រែន និងក្រុមប្រទេសមួយក្រុមទៀត ដូចជាចិន និងឥណ្ឌា ដែលនៅស្ងៀម មិនរិះគន់រុស្ស៊ី ដោយសារតែផលប្រយោជន៍ភូមិសាស្រ្តនយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ច។
ដោយសារតែទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសលោកខាងលិច ដែលធ្វើឲ្យរុស្ស៊ីខ្ទាតចេញពីប្រព័ន្ធធនាគារអន្តរជាតិ នឹងជំរុញរុស្ស៊ីបង្កើនការចរចា ដើម្បីសម្រេចឲ្យបាន ការអនុវត្ត ការទូទាត់ទំនិញរវាងក្រុមប្រទេសសមាជិកBrics ដោយមិនប្រើប្រាស់ ប្រាក់ដុល្លារអាមេរិក ពោលគឺដើម្បីឯករាជ្យពីប្រាក់ដុល្លារអាមេរិក។
មួយវិញ ក្រុមប្រទេសBrics ជាក្រុមប្រទេសមានសេដ្ឋកិច្ចកំពុងលូតលាស់ ទំនងជាចង់យកឱកាសដែលទណ្ឌកម្មរបស់ក្រុមប្រទេសលោកខាងលិចទៅលើរុស្ស៊ី បង្កឲ្យមានវិបត្តិខ្វះស្បៀង ទំនិញឡើងថ្លៃលើកនេះ ទៅបញ្ចុះបញ្ចូលប្រទេសភាគខាងត្បូងដទៃទៀតឲ្យចូលជាសមាជិករបស់ខ្លួនបន្ថែមទៀត ពោលគឺដើម្បីប្រមូលកម្លាំងធំគ្រប់គ្រាន់ ទប់ស្កាត់កុំឲ្យក្រុមប្រទេសមហាអំណាចឧស្សាហកម្ម នាំមុខដោយអាមេរិកចេះតែសម្រេចចិត្តលើជោគវាសនាពិភពលោកដូចសព្វថ្ងៃនេះ។
ចិនចង់ប្រមូលប្រទេសនៅខាងត្បូងឲ្យរួមកម្លាំងជាមួយBrics ដើម្បីឲ្យខ្លាំងដូចG7
ជំនួបកំពូលក្រុមប្រទេសទាំង៥ដែលមានសេដ្ឋកិច្ចកំពុងលូតលាស់ត្រូវបានគេមើលឃើញថា អាចជាអនាគតគូប្រជែងរបស់ជំនួបកំពូលនៃក្រុមប្រទេសមហាអំណាចឧស្សាហកម្មG7។
ក្រុមប្រទេសទាំង ៥ Brics រួមគ្នាមានប្រជាជនសរុប ជាង ៣ពាន់លាននាក់ ហើយផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបរបស់ប្រទេសទាំង ៥នេះ តំណាង១ភាគ៤នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបរបស់ពិភពលោក។ ដូច្នេះ គេមិនអាចមើលស្រាលទំងន់នយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ក្រុមប្រទេសទាំង៥។ ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រុមប្រទេសBrics នឹងមិនអាចពង្រីកចំនួនសមាជិកឲ្យបានច្រើនដើម្បីរួមកម្លាំងខ្លាំងដូចក្រុមប្រទេសមហាអំណាចឧស្សាហកម្មG7បានដែរ។ ហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ? ហេតុផលគឺទំនាក់ទំនងរវាងសមាជិករបស់Bricsមិនសាមញ្ញងាយស្រួលនោះទេ។ ជាពិសេស ចិន និងឥណ្ឌា ដែលបើទោះបីជានិយាយចុះសម្រុងគ្នាក្នុងផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ប៉ុន្តែប្រទេសមហាយក្សអាស៊ីទាំងពីរនៅតែប្រឈមមុខ ដាក់គ្នាខាងផ្នែកយោធាដោយសារជម្លោះព្រំដែន។ កន្លងមក ចិនបានព្យាយាមដើរអញ្ជើញប្រទេសមានសេដ្ឋកិច្ចសំខាន់មួយចំនួន ដូចជា ថៃ តាហ្ស៊ីគីស្ថាន និងនីហ្សេរីយ៉ា ជាដើម ឲ្យចូលរួមក្នុងជំនួបកំពូលBrics ក្នុងន័យបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យប្រទេសទាំងនោះចូលរួមកម្លាំងជាមួយ BRICS ប៉ុន្តែ ឥណ្ឌាតែងចេញមុខប្រឆាំង ព្រោះឥណ្ឌាដឹងថា ចិនដែលនាំមុខគេនៅក្នុងចំណោមប្រទេសBrics នឹងបង្កើនឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួនលើប្រទេសសមាជិកដទៃទៀត ដើម្បីសម្រេចមហិច្ឆតាផ្ទាល់ខ្លួន។
ម្យ៉ាងឥណ្ឌា មិនចង់ឲ្យBrics មានទម្ងន់នយោបាយខ្លាំងទៅតាមការចង់បានរបស់ចិន ព្រោះតែឥណ្ឌាមិនចង់អាមេរិកដែលជាសម្ព័ន្ធមិត្តយោធាខឹងសម្បារ ដែលឥណ្ឌាចូលរួមដៃជាមួយចិន និងរុស្ស៊ី ដើម្បីប្រឆាំងអាមេរិក។
អាមេរិកប្រកាសឈប់ប្រើ ឈប់ផលិត គ្រាប់មីនប្រឆាំងមនុស្ស
រដ្ឋាភិបាលអាមេរិក ដឹកនាំដោយលោកចូ បៃដិន បានប្រកាសកាលពីថ្ងៃអង្គារម្សិលមិញ ថាអាមេរិក នឹងឈប់ប្រើ ឈប់ផលិត និងចែកចាយគ្រាប់មីនប្រឆាំងមនុស្ស ចាប់ពីពេលនេះតទៅ។ នេះគឺជាការកាច់ចង្កូត ប្តូរគោលនយោបាយ ដែលរដ្ឋបាលលោកចូ បៃដិន ចង់ប៉ះប៉ូវកំហុងឆ្គងរបស់អាមេរិក ដែលកាលពីក្នុងអាណត្តិមុន លោក ដូណាស់ ត្រាំ បានសម្រេចបើកដៃ ឲ្យមានការផលិត និងប្រើប្រាស់គ្រាប់មីន។
“គ្រាប់មីនជាគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ពេកក្រៃ ទៅលើអាយុជីវិតមនុស្ស ក្នុងរយៈពេលយូរអង្វែងក្រោយសង្រ្គាម”
តាមពិតទៅ វិធានការរឹតបន្តឹងការផលិត ចែកចាយលក់ និងការប្រើប្រាស់គ្រាប់មីន ត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលលោកអូបាម៉ា សម្រេចអនុម័តរួចហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ២០២០ រដ្ឋាភិបាលលោក ដូណាល់ ត្រាំ បានលុបចោលវិញ ដើម្បីបើកដៃ ឲ្យមានការផលិតលក់ និងប្រើប្រាស់ ធ្វើឲ្យមានការរិះគន់ខ្លាំងណាស់ ពីសំណាក់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលនានា។
យោងតាមលិខិតប្រកាសកាលពីថ្ងៃម្សិលមិញរបស់សេតវិមាន បានឲ្យដឹងថា លោកប្រធានាធិបតី ចូ បៃដិន បានប្តេជ្ញាចិត្ត ប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងគ្រាប់មីន ព្រោះគ្រាប់មីន បង្កគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរពេកក្រៃ ទៅលើអាយុជីវិតប្រជាជនស្លូតត្រង់ ដោយឥតរើសមុខ មិនថាចាស់មិនថាក្មេង ហើយជាគ្រោះថ្នាក់យូរអង្វែង នៅក្រោយចប់សង្គ្រាម ចប់ការប្រយុទ្ធគ្នា។
លោកស្រី Adrienne Watson អ្នកនាំពាក្យក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខជាតិអាមេរិក បានលើកឡើងថា “ពិភពលោកយើង បានឃើញជាថ្មី នូវគ្រោះថ្នាក់ និងផលវិបាក ដែលបណ្តាលមកពីគ្រាប់មីន ក្នុងបរិបទសង្គ្រាមសាហាវព្រៃផ្សៃ ដែលរុស្ស៊ីកំពុងធ្វើនៅអ៊ុយក្រែន។ ចំណែកលោក Stanley Brown មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ នៃក្រសួងការបរទេសអាមេរិក បានអះអាងថា កងទ័ពរុស្ស៊ីបានដាក់បង្កប់គ្រាប់មីន និងគ្រាប់ផ្ទុះកែច្នៃផ្សេងទៀត នៅតាមដែនដីអ៊ុយក្រែន ដែលរុស្ស៊ីបានចូលទៅលុកលុយ។ នេះគឺជាអំពើគ្មានការទទួលខុសត្រូវ ពីសំណាក់កងទ័ពរស្ស៊ី ព្រោះគ្រាប់មីន បង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិតមនុស្ស និងបង្កការខូចខាត ដល់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធស៊ីវីល។
គឺក្នុងបរិបទនេះហើយ ទើបរដ្ឋាភិបាលអាមេរិក បានសម្រេចប្រកាសថាចាប់ពីពេលនេះទៅ អាមេរិកនឹងលែងផលិត លែងប្រើគ្រាប់មីនតទៅទៀត។ លើកលែងតែនៅតំបន់ឧបទ្វីបកូរ៉េ ដែលកងទ័ពអាមេរិកនឹងនៅបន្តប្រើ ព្រោះវាជាកិច្ចសន្យាការពារសន្តិសុខកូរ៉េខាងត្បូង។
សហរដ្ឋអាមេរិកមិនមែនជាសមាជិកសន្ធិសញ្ញាក្រុងអូតាវ៉ា
សន្ធិសញ្ញាទីក្រុងអូតាវ៉ា ចុះឆ្នាំ១៩៩៧ មានប្រទេសហត្ថលេខីចំនួនជាង១៦០ប្រទេស តែគ្មានសហរដ្ឋអាមេរិកទេ។ ផ្ទុយទៅវិញប្រទេសសមាជិកអូតង់ទាំងអស់ផ្សេងទៀត គឺសុទ្ធតែបានចុះហត្ថលេខាលើសន្ធិសញ្ញាហាមឃាត់ការប្រើប្រាស់គ្រាប់មីននេះ។ ដោយឡែក ក្នុងចំនោមប្រទេសធំៗ ចិន ឥណ្ឌា រុស្ស៊ី ជាដើម ក៏មិនចូលរួមក្នុងសន្ធិសញ្ញានេះដែរ។
បន្ទាប់ពីបានដឹងដំណឹង ថារដ្ឋបាលលោកចូ បៃដិន ប្រកាសឈប់ប្រើគ្រាប់មីនប្រឆាំងមនុស្ស អង្គការ Handicap International បានសរសេរសារ លើTwitter នៅព្រឹកមិញនេះ ដោយថ្លែងអបអរ ចំពោះដំណឹងដ៏ល្អនេះ។ តែអង្គការនេះ ក៏បានអំពាវ ហៅឲ្យរដ្ឋាភិបាលលោក ចូ បៃដិន ត្រូវចូលជាសមាជិកនៃសន្ធិសញ្ញាក្រុងអូតាវ៉ា កុំនៅបង្អែរបង្អង់ទៀត។
យោងតាមអ្វីដែលមានចែង នៅក្នុងសន្ធិសញ្ញាក្រុងអូតាវ៉ា គឺប្រទេសហត្ថលេខី ត្រូវតែឈប់ប្រើ ឈប់ផលិត ឈប់ស្រាវជ្រាវ ឈប់លក់ចែកចាយ និងឈប់ជំរុញការប្រើប្រាស់គ្រាប់មីនតទៅទៀត ហើយក៏ត្រែបំផ្លាញគ្រាប់មីន ដែលមានសេសសល់ដែរ។
បើតាមលោកស្រី Adrienne Watson អ្នកនាំពាក្យក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខជាតិអាមេរិក គឺថាកម្មវត្ថុរបស់រដ្ឋាភិបាលអាមេរិក គឺពិតជានឹងចូលជាប្រទេសហត្ថលេខី នៃសន្ធិសញ្ញាក្រុងអូតាវ៉ាហើយ នៅថ្ងៃអនាគត។ ក៏ប៉ុន្តែ បញ្ហាចោទពេលនេះ គឺថាអាមេរិកនៅជាប់កិច្ចសន្យាការពារសន្តិសុខកូរ៉េខាងត្បូង ដែលតម្រូវឲ្យអាមេរិក បន្តប្រើប្រាស់គ្រាប់មីន។ ពោលគឺអាមេរិកមិនអាចកំទេចគ្រាប់មីនរបស់ខ្លួនចោលទាំងអស់បានឡើង គឺត្រូវរក្សាទុកខ្លះ ប្រើនៅកូរ៉េ។ ដូច្នេះ សម្រាប់ពេលនេះ រដ្ឋបាលលោកចូ បៃដិន បានសម្រេចតម្រង់ទិសឲ្យស្រប នឹងសន្ធិសញ្ញាក្រុងអូតាវ៉ា ត្រង់ចំណុចសំខាន់ៗមួយចំនួនសិន ពោលគឺឈប់ប្រើប្រាស់ ឈប់ផលិតលក់ និងចែកចាយគ្រាប់មីនប្រឆាំងមនុស្ស តែដោយរក្សាករណីពិសេស នៅឧបទ្វីបកូរ៉េ។
អាមេរិកមានគ្រាប់មីន៣លានគ្រាប់
ជាផ្លូវការ ក្រសួងការពារជាតិអាមេរិក ធ្លាប់បានទទួលស្គាល់ ថាបានប្រើគ្រាប់មីនប្រឆាំងមនុស្ស ក្នុងទ្រង់ទ្រាយធំ ចុងក្រោយបង្អស់ នៅក្នុងសម័យសង្គ្រាមឈូងសមុទ្រពែក្ស ឆ្នាំ១៩៩១។ ក្រោយមកនៅក្នុងសង្គ្រាមនៅអាហ្វហ្កានីស្ថាន ដែលទើបតែចប់កាលពីឆ្នាំមុននេះ គឺកងទ័ពអាមេរិកបានប្រើបន្តិចបន្តួចដែរ។
យោងតាមលោក Stanley Brown មន្ត្រីក្រសួងការបរទេសអាមេរិក ដែលបានធ្វើសន្និសីទកាសែត កាលពីថ្ងៃម្សិលមិញ បានឲ្យដឹងថា បច្ចុប្បន្ននេះ អាមេរិកមានគ្រាប់មីន សរុបប្រមាណជា៣លានគ្រាប់។ តែលោកម្នាក់នេះ មិនបានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថា អាមេរិកនឹងគ្រោងកម្ទេចចោលប៉ុន្មាន ហើយទុកប្រើប៉ុន្មាននៅកូរ៉េនោះទេ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ បើទោះបីសហរដ្ឋអាមេរិក មិនមែនជាសមាជិកនៃសន្ធិសញ្ញាអូតាវ៉ាក៏ដោយ តែអាមេរិកបានចូលរួមចំណាយប្រាក់ច្រើនណាស់ នៅក្នុងកម្មវិធីប្រតិបត្តិការដោះគ្រាប់មីន និងកំទេចគ្រាប់មីន នៅតាមប្រទេសជាច្រើន។ បើគិតពីឆ្នាំ១៩៩៣មក អាមេរិកបានចំណាយប្រាក់ ប្រមាណ ៤២០០លានដុល្លារ ឧបត្ថម្ភប្រតិបត្តិការដោះ និងកម្ទេចគ្រាប់មីន។ លោកស្រី Adrienne Watson បានអះអាងថា អាមេរិកនឹងបន្តកិច្ចការងារដ៏សំខាន់នេះតទៅទៀត ព្រោះការសម្រេចនៅថ្ងៃអង្គារម្សិលមិញ គឺជាការបោះជំហានចូលដំណាក់កាលថ្មី ដើម្បីឲ្យអាមេរិកត្រលប់មកធ្វើជាក្បាលម៉ាស៊ីនពិភពលោកឡើងវិញ។
ឆ្នាំ២០២០ ក្នុងមួយថ្ងៃមានជនរងគ្រោះដោយគ្រាប់មីន ១៩នាក់ជាមធ្យម
យោងតាមតួលេខចុងក្រោយ ក្នុងរបាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំ២០២១ របស់អង្គការឃ្លាំមើលគ្រាប់មីន l’Observatoire des mines បានឲ្យដឹងថា ក្នុងឆ្នាំ២០២០ មានមនុស្សចំនួនប្រមាណ ៧០៧៣នាក់ បានរងគ្រោះដោយគ្រាប់មីន កប់បង្កៃចោលក្នុងដី។ ពោលគឺជាមធ្យម នៅឆ្នាំ២០២០ ក្នុងមួយថ្ងៃមានមនុស្សរងគ្រោះ ចំនួន១៩នាក់ ដោយសារគ្រាប់មីន។ ក្នុងចំណោមជនរងគ្រោះ ដែលរបួសឬក៏ស្លាប់ទាំងនេះ ៨០% សុទ្ធតែជាប្រជាជនស៊ីវីល ក្នុងនោះ មានកុមារ ចំនួន១៨៧២នាក់។ ក្នុងចំណោមប្រទេសទាំងអស់ គឺស៊ីរី និងអាហ្វហ្កានីស្ថាន ដែលមានជនរងគ្រោះដោយគ្រាប់មីន ច្រើនជាងគេ។ នៅស៊ីរី មាន២៧២៩នាក់ ហើយអាហ្វហ្កានីមាន ១៤៧៤នាក់។
ជាងនេះទៀត អង្គការឃ្លាំមើលគ្រាប់មីន អះអាងថាចំនួនមនុស្សរងគ្រោះនេះ គឺវាពិតជាអាចមានទាបជាងការពិតជាក់ស្តែង ព្រោះមានតំបន់ ដែនដីខ្លះ ដែលទៅមិនដល់ មិនអាចរាប់ដឹងចំនួនជនរងគ្រោះដោយគ្រាប់មីនទេ។ ប្រមាណ៦ឆ្នាំជាប់គ្នាហើយ ដែលចំនួនមនុស្សរងគ្រោះដោយគ្រាប់មីន បានឡើងជាលំដាប់។ ឆ្នាំ២០២០ គឺតួលេខជនរងគ្រោះដោយគ្រាប់មីន បានឡើងខ្ពស់ប្រមាណ២១% លើសឆ្នាំ២០១៩ ដែលមាន៥៨៥៣នាក់។
នៅភូមា កងទ័ពរដ្ឋាភិបាលបានប្រើគ្រាប់មីនប្រឆាំងមនុស្ស រវាងពីខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២០ ដល់ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១។បញ្ហាចោទធំមួយទៀត យោងតាមអង្គការឃ្លាំមើលគ្រាប់មីន គឺមានក្រុមប្រដាប់អាវុធ ដែលមិនមែនកងទ័ពរដ្ឋាភិបាល កាន់តែច្រើន បានប្រើប្រាស់គ្រាប់មីនកែច្នៃ ជាក់ស្តែង នៅអាហ្វហ្កានីស្ថាន កូឡុំប៊ី ឥណ្ឌា ភូមា នីហ្សេរីយ៉ា និងប៉ាគីស្ថានជាដើម ដែលគេមានភស្តុតាងនិងឯកសារបញ្ជាក់ ។ ដោយឡែកប្រទេសមួយចំនួនទៀត ដូចជា កាមេរូន អេហ្ស៊ីប នីហ្សេ ហ្វីលីពីន ថៃ ទុយណេស៊ី និងវ៉េណេស៊ុយឡា គឺមានការសង្ស័យថាមានក្រុមប្រដាប់អាវុធប្រើប្រាស់គ្រាប់មីន តែគេមិនទាន់មានភស្តុតាងអះអាងទេ។ គ្រាប់មីនកែច្នៃ ក៏វាស្ថិតនៅក្នុងវិសាលភាពនៃសន្ធិសញ្ញាក្រុងអូតាវ៉ាដែរ។
លោក Daniel Suda-Lang នាយកHandicap International ស្វ៊ីស បានអំពាវនាវថាត្រូវតែរកវិធី ចរចាជាមួយក្រុមប្រដាប់អាវុធទាំងនោះ ហើយមួយទៀតគឺត្រូវបង្កើនការដោះ និងកំទេចគ្រាប់មីននិងគ្រាប់ផ្ទុះ ដែលសល់ពីសង្គ្រាម ដើម្បីកុំឲ្យសំណល់គ្រាប់ផ្ទុះទាំងនោះ ធ្លាក់ទៅក្នុងដៃក្រុមប្រដាប់អាវុធផ្សេងៗ ដែលគេអាចយកទៅច្នៃ ធ្វើជាគ្រាប់មីនកែច្នៃ៕
សន្និសីទស្តីពីសន្ធិសញ្ញាហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរក្នុងបរិបទនៃការគំរាមនុយក្លេអ៊ែររបស់រុស្ស៊ី
ប្រទេសហត្ថលេខីនៃសន្ធិសញ្ញាស្តីពីការហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរត្រូវជួបប្រជុំគ្នា រយៈពេល៣ថ្ងៃ ចាប់ពីថ្ងៃអង្គារទី ២១មិថុនា រហូតដល់ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី ២៣មិថុនា នៅទីក្រុងវីយ៉ែន ប្រទេសអូទ្រីស។ សន្ធិសញ្ញាស្តីពីការហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរទាំងស្រុងចូលជាធរមាន នៅខែមករា ឆ្នាំ ២០២១។ កិច្ចប្រជុំស្តីពីសន្ធិសញ្ញាហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែររៀបចំឡើង នៅក្នុងបរិបទពិសេស ដែលមានសង្រ្គាមអ៊ុយក្រែន និងការគំរាមកំហែងប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរពីសំណាក់មហាអំណាចយោធារុស្ស៊ី។
ជាងមួយឆ្នាំ ក្រោយសន្ធិសញ្ញាហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរទាំងស្រុង បានចូលជាធរមាន កាលពីមករា ឆ្នាំ ២០២១ ក្រុមប្រទេសហត្ថលេខីបានជួបប្រជុំគ្នា ជាលើកទី១ នៅថ្ងៃអង្គារនេះ នៅទីក្រុងវីយ៉ែន ប្រទេសអូទ្រីស។ សន្និសីទដែលផ្តោតទៅលើការហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ធ្វើឡើងនៅក្នុងកាលៈទេសៈ ដែលពិភពលោកកំពុងប្រឈមនឹងការគំរាមកំហែងប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ពីសំណាក់ប្រទេសរុស្ស៊ី។
ត្រូវបានបោះឆ្នោតអនុម័ត នៅឆ្នាំ ២០១៧ និងផ្តល់សច្ចាប័នដោយប្រទេសយ៉ាងតិច ៥០ សន្ធិសញ្ញាស្តីពីការហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរទាំងស្រុងបានចូលជាធរមាន នៅខែ មករា ឆ្នាំ ២០២១។ សន្ធិសញ្ញានេះត្រូវបានបង្កើតឡើង ក្នុងគោលដៅបញ្ឈប់ការអភិវឌ្ឍ ផលិតអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ និងជាពិសេសរារាំងកុំឲ្យប្រទេសក្នុងពិភពលោកមានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។
មានន័យថា ចាប់តាំងថ្ងៃចូលជាធរមាន កាលពីថ្ងៃទី ២២មករា ឆ្នាំ ២០២១ ប្រទេសដែលបានចុះហត្ថលេខាលើសន្ធិសញ្ញា ប្រមាណ ៨៦ប្រទេស ត្រូវសន្យាមិនផលិត មិនធ្វើការសាកល្បង មិនបំពាក់ ឬមិនស្តុកអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។
ការរៀបចំសន្និសីទនៅថ្ងៃនេះ នៅទីក្រុងវីយ៉ែន ដើម្បីរំលឹកពីការចូលជាធរមាន សន្ធិសញ្ញា ហាមឃាត់អាវុធ នុយក្លេអ៊ែរសំខាន់ណាស់ ព្រោះវាធ្វើឡើងនៅក្នុងកាលៈទេសៈដែលពិភពលោកកំពុងប្រឈមខ្លាំងនឹងការផ្ទុះសង្រ្គាមនុយក្លេអ៊ែរ នៅបន្ទាប់ពី រុស្ស៊ី គំរាមប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ នៅក្នុងសង្រ្គាមអ៊ុយក្រែន។
សង្រ្គាមឈ្លានពានរបស់រុស្ស៊ី នៅ អ៊ុយក្រែនមិនមែនជាសញ្ញា ល្អសម្រាប់សន្ធិសញ្ញាហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ព្រោះវា មិនត្រឹមតែ ជាហេតុផលមួយដែលជំរុញឲ្យមានការប្រកួតប្រជែងកាន់តែខ្លាំងរវាងប្រទេសដែលកំពុងមានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ប៉ុន្តែ សង្រ្គាមអ៊ុយក្រែន ទឹកចិត្តផងដែរ ប្រទេសដែលគ្មានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ឲ្យចង់មានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ នឹងគេដែរ ក្នុងហេតុផលថា មានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរដើម្បីទុកការពារខ្លួន ដូចក្នុងករណីកូរ៉េខាងជើងជាដើម។
ជាការកត់សំគាល់ គ្មានប្រទេសមហាអំណាចនុយក្លេអ៊ែរណាមួយ មានមុខ ចូលរួមនៅក្នុងសន្និសីទ នៅទីក្រុងវីយ៉ែន នៅថ្ងៃនេះ ពីព្រោះប្រទេសដែលមានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរពេញដៃ ទាំង៩ប្រទេសហ្នឹង ក៏មានបានចុះហត្ថលេខា ទទួលស្គាល់សន្ធិសញ្ញាហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរដែរ។
សហរដ្ឋអាមេរិក បារាំង ចិន អង់គ្លេស រុស្ស៊ី ឥណ្ឌា ប៉ាគីស្ថាន អ៊ីស្រាអែល និងកូរ៉េខាងជើង មិនបានចូលរួមក្នុងសន្ធិសញ្ញាហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។ នៅមុនបោះឆ្នោតអនុម័ត នៅឆ្នាំ ២០១៧ ទៅទៀត អង្គការអូតង់ ដែលមានមហាអំណាចនុយក្លេអ៊ែរ ៤ប្រទេសជាសមាជិក ដូចជាអាមេរិក បារាំង អង់គ្លេស ជាដើមចេញលិខិតប្រកាសមិនគាំទ្រសន្ធិសញ្ញាដែលគេចាត់ទុកថា ធ្វើឡើង ដោយមិនសមស្របទៅនឹងកាលៈទេសៈនៃការគំរាមកំហែងក្នុងពិភពលោកបច្ចុប្បន្ន។ នេះគេនៅមិនទាន់និយាយពីភាពស្មុគស្មាញ នៃការកាត់បន្ថយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរទេ។ សម្រាប់អូតង់ អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ គឺជាវិធីតែមួយគត់ ដើម្បីការពារខ្លួន និងបញ្ជៀសសង្រ្គាម។
សម្រាប់អូតង់ គេមិនអាចគ្រាន់តែ ធ្វើសន្ធិសញ្ញា ហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ហើយពិភពលោកនឹងល្អផូរផង់ អស់អាវុធប្រល័យលោកនោះទេ។ ម្យ៉ាង សន្ធិសញ្ញាដែលមានប្រទេសហត្ថលេខី សុទ្ធតែជាប្រទេសគ្មាននុយក្លេអ៊ែរ គឺវាគ្មានឥទ្ធិពល ទៅជួយកាត់បន្ថយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរបានឡើយ។ ទីពីរ សន្ធិសញ្ញាហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរនឹង មិនជួយដល់ការការពារសន្តិសុខ សុវត្ថិភាពរបស់ប្រទេសនីមួយៗ ហើយវាក៏មិនអាចជួយអ្វីបានដល់ការការពារសន្តិសុខអន្តរជាតិ។ ផ្ទុយទៅវិញ សន្ធិសញ្ញានេះ នឹងធ្វើឲ្យល្អក់កករ ដល់សន្ធិសញ្ញានៃការមិនរីកសាយភាព នូវអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ដែលបានចុះហត្ថលេខារួចហើយ កាលពីឆ្នាំ១៩៦៨។ តាមការលើកឡើងរបស់អូតង់ សន្ធិសញ្ញា ហាមឃាត់ទាំងស្រុងនេះ នឹងធ្វើឲ្យបែកបាក់គ្នាជាពិភពលោក ជាពីរក្រុម គឺក្រុមប្រទេសអ្នកមាននុយក្លេអ៊ែរ និងក្រុមប្រទេសគ្មាននុយក្លេអ៊ែរ។ ចំណុចនេះ វាជះផលមិនល្អទេ នៅក្នុងបរិបទបច្ចុប្បន្ន ដែលគេត្រូវសហការគ្នា ផ្តល់ព័ត៌មានឲ្យគ្នា ដើម្បីកាត់បន្ថយចំនួនស្តុកនៃក្បាលគ្រាប់នុយក្លេអ៊ែរ។
សន្ធិសញ្ញាហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ បំពេញបន្ថែម សញ្ញា សន្ធិសញ្ញាមិនរីកសាយភាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ
គោលដៅសំខាន់នៃសន្ធិសញ្ញា ហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរទាំងស្រុង គឺពិភពលោកគ្មានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរទាល់តែសោះ តាមរយៈការអនុវត្តច្បាប់អន្តរជាតិ ហាមមិនឲ្យប្រទេសសមាជិក ផលិត ស្តុក បំពាក់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។ មានន័យថា ប្រទេសសមាជិកណាដែលគ្មានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរត្រូវបន្តធ្វើដូច្នេះតទៅទៀត។ ចំណែកប្រទេសសមាជិកណាដែលមានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរក្នុងដៃរួចហើយ ត្រូវតែបំផ្លាញ ចោល អាវុធ នុយក្លេអ៊ែររបស់ខ្លួន ទាំងអស់គ្មានសល់។
ស ន្ធិសញ្ញាមិនរីកសាយភាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ មានគោលដៅទប់ស្ថានភាពឲ្យនៅដដែល មានន័យថា ប្រទេសណា ដែលមានអាវុធនុយក្លេអ៊ែររួចហើយ ក៏មានចុះ ក៏ប៉ុន្តែ គេត្រូវទប់ស្កាត់កុំឲ្យប្រទេសដែលមិនទាន់មាន ទៅផលិតអាវុធនុយក្លេអ៊ែរដែរ។
សន្ធិសញ្ញាមិនរីកសាយភាពអាវុធនុយក្លេអ៊ែរបានជំរុញផងដែរ ឲ្យរដ្ឋជាសមាជិក ខិតខំប្រឹងប្រែងចរចា កាត់បន្ថយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ដើម្បីឈានទៅរំសាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរឲ្យអស់ជាស្ថាពរតែម្តង។ ប៉ុន្តែ គេមិនបានកំណត់ពេលវេលា ចំនួនក្បាលគ្រាប់ដែលគេត្រូវតែបំផ្លាញនោះទេ។ អ្វីៗគឺអាស្រ័យលើការចរចា ឆន្ទៈរបស់ប្រទេសដែលពាក់ព័ន្ធ។
សម្រាប់អង្គការសង្គមស៊ីវិលដែលជាអ្នកផ្តួចផ្តើមឲ្យមានសន្ធិសញ្ញាស្តីពីការហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ទាំងស្រុង សន្ធិសញ្ញាមិនរីកសាយភាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ មិនសូវផ្តល់លទ្ធផលជាដុំកំភួននោះទេ។ ប្រទេសមហាអំនាចនុយក្លេអ៊ែរដូចជារុស្ស៊ី និអាមេរិក ដែលមានក្បាលគ្រាប់នុយក្លេអ៊ែរតំណាង ជាង ៩០ភាគរយក្នុងពិភពលោក នៅតែចរចា មិនត្រូវគ្នាដើម្បីកាត់បន្ថយ ក្បាលគ្រាប់។ មួយវិញទៀត វាមិនបានទប់ស្កាត់កុំឲ្យកូរ៉េខាងជើងមានក្បាលគ្រាប់នុយក្លេអ៊ែរនឹងគេដែរ។
សម្រាប់អ្នកផ្តួចផ្តើមគំនិត សន្ធិសញ្ញាស្តីពីការហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរទាំងស្រុងនឹងជួយបំពេញបន្ថែមសន្ធិសញ្ញាមិនរីកសាយភាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ព្រោះសន្ធិសញ្ញាថ្មីនេះ មានលក្ខណៈចាប់ចងតាមផ្លូវច្បាប់ច្រើនជាងសន្ធិសញ្ញាមិនរីកសាយភាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើង តាំងពីឆ្នាំ ១៩៦៨ ហើយដែលបង្កើតឡើងដោយក្រុមប្រទេសមហាអំនាចនុយក្លេអ៊ែរទៅទៀត។
គ្មានប្រទេសមហាអំណាចនុយក្លេអ៊ែរមួយណាចូលរួមក្នុងសន្ធិសញ្ញា
ច្បាស់ណាស់ថា បើសិនគ្មានឆន្ទៈ គ្មានការចូលរួមពីក្រុមប្រទេសមហាអំណាច អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ សន្ធិសញ្ញាស្តីពីការហាមឃាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរទាំងស្រុងនឹងមិនអាចជួយបានច្រើនដើម្បីធ្វើឲ្យពិភពលោកស្អាតស្អំគ្មានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរនោះទេ។
ប៉ុន្តែ ទោះគ្មានប្រទេសមហាអំនាចនុយក្លេអ៊ែរចូលរួមពេលនេះ គេមិនត្រូវអស់សង្ឃឹម គ្មានធ្វើអ្វីទាល់តែសោះដែរ។ អង្គការសហប្រជាជាតិ ចង់ឆក់យកឱកាសរៀបចំសន្និសីទ នៅទីក្រុងវីយ៉ែននៅសប្តាហ៍នេះ ដើម្បីបង្ហាញថា ជាមួយសង្រ្គាមអ៊ុយក្រែន ការលើកឡើងរបស់ប្រទេសមហាអំណាច ស្តីពីយុទ្ធសាស្រ្តនុយក្លេអ៊ែរ សម្រាប់ទុកកំញើញ គ្មានប្រសិទ្ធិភាព លែងគួរឲ្យជឿជាក់។
ជាក់ស្តែង វាមិនបានជួយទប់ស្កាត់ កុំឲ្យមានសង្រ្គាមនៅអ៊ុយក្រែន។ ផ្ទុយទៅវិញ ជាមួយការគំរាមរបស់រុស្ស៊ី ដែលចង់ប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ យុទ្ធសាស្រ្តមាននុយក្លេអ៊ែរសម្រាប់ទុកកំញើញ គឺគ្រោះថ្នាក់ទៅវិញទេ សម្រាប់ពិភពលោក សម្រាប់មនុស្សជាតិ ព្រោះថា វាបានជំរុញលើកទឹកចិត្តឲ្យគេចង់បានអាវុធនុយក្លេអ៊ែរសម្រាប់ការពារខ្លួន។
កាលពីថ្ងៃទី១៣មិថុនា វិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវសន្តិភាពអន្តរជាតិ Sipri បានចេញរបាយការណ៍ព្រមានថា ពេលវេលានៃការរំសាយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរហាក់លែងមានទៀតឡើយ ហើយហានិភ័យនៃការប្រឈមមុខដាក់គ្នាដោយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរបានឡើងដល់កំពូលគិតតាំងពីក្រោយការបិទបញ្ចប់សង្រ្គាមត្រជាក់។ តាមស៊ីព្រី ក្រោយពីមានការធ្លាក់ចុះតិចតួចក្នុងឆ្នាំ ២០២១ មក ចំនួនអាវុធនយក្លេអ៊ែរនឹងចាប់កើនឡើងជាថ្មីនៅទសវត្សរ៍ខាងមុខ។ កំណើនអាវុធនុយក្លេអ៊ែរលើលោកនៅទសវត្សរ៍ខាងមុខ កើនឡើង ដោយសារតែសង្រ្គាមរុស្ស៊ីឈ្លានពានអ៊ុយក្រែន នៅពេល ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីលោកពូទីនបានគំរាមពីការប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។
បារាំងអាចឈានចូលក្នុងអស្ថិរភាពនយោបាយ ក្រោយការបោះឆ្នោតសភា ដែលបក្សលោកម៉ាក្រុងគ្មានសំឡេងភាគច្រើន
ថ្វីត្បិតតែ សម្ព័ន្ធគណបក្សរបស់លោកម៉ាក្រុង បានទទួលអាសនៈសភាច្រើនជាងគេមែន តែវាមិនគ្រប់សំឡេងភាគច្រើនដាច់ខាត ដែលមានចំនួន២៨៩អាសនៈ នោះទេ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ លទ្ធផលបោះឆ្នោតកាលពីថ្ងៃទី១៩ មិថុនា បានរំលេចឡើង នូវក្រុមបក្សប្រឆាំងធំៗ២ ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា នៅក្នុងសភាអាណត្តិថ្មី។ កាលៈទេសៈនេះ គឺជាស្ថានភាពមួយដ៏លំបាក សម្រាប់លោកប្រធានាធិបតីម៉ាក្រុង ដែលត្រូវចរចា ស្វែងរកសំឡេងភាគច្រើនដាច់ខាតឲ្យបាន ដើម្បីរៀបចំតែងតាំងរដ្ឋាភិបាលឡើងវិញ និងឈានទៅបោះឆ្នោតអនុម័តច្បាប់ ក៏ដូចជាគោលនយោបាយកំណែទម្រង់ៗផ្សេង។ មានការព្រួយបារម្ភខ្លាំង ថាបារាំងនឹងឈានចូលក្នុងអស្ថិរភាពនយោបាយ។
កាលៈទេសៈដ៏កម្រ ដែលប្រធានាធិបតីគ្មានបង្អែកនៅសភា
វាជាស្ថានភាពពិសេស និងដ៏កម្រ ព្រោះថាលោកម៉ាក្រុង ត្រូវបានប្រជាជនបារាំងបោះឆ្នោត ឲ្យជាប់ជាប្រធានាធិបតីមួយអាណត្តិទៀត កាលពីខែមេសាថ្មីៗនេះ។ តែស្រាប់តែមកដល់ពេលនេះ ក្នុងពេលបោះឆ្នោតសភា សម្ព័ន្ធបក្សរបស់លោកម៉ាក្រុង បែជាបានទទួលអាសនៈសភា មិនគ្រប់សំឡេងភាគច្រើនដាច់ខាតទៅវិញ។ យោងតាមលទ្ធផលផ្លូវការបឋម នៅព្រឹកថ្ងៃចន្ទនេះ សម្ព័ន្ធបក្សលោកម៉ាក្រុង “Ensemble” បានអាសនៈសភាចំនួន ២៤៥ ពោលគឺមិនគ្រប់ ២៨៩ ដែលជាសំឡេងភាគច្រើនដាច់ខាតទេ។
ប្រជាជនមិនបោះឆ្នោតឲ្យបក្សលោកម៉ាក្រុង វាហាក់មានន័យថា គេមិនពេញចិត្តនឹងគោលនយោបាយដឹកនាំរបស់គាត់កន្លងមក ហើយចង់ដាក់ពិន័យ។ ការបញ្ចេញមតិតាមរយៈសន្លឹកឆ្នោតកាលពីថ្ងៃអាទិត្យម្សិលមិញ បានបង្ហាញថា ពលរដ្ឋបារាំងមិនចង់ឲ្យលោកម៉ាក្រុង ជិះសេះលែងដៃតទៅទៀតទេ ដោយត្រូវតែស្តាប់បក្សផ្សេងៗទៀត នៅក្នុងសភា ដែលឥឡូវមានចំនួនអាសនៈកើនឡើង។
ស្ថានភាពពេលនេះ ជាស្ថានភាពកម្រ ហើយគួរឲ្យបារម្ភ ព្រោះនៅក្នុងសភាអាណត្តិថ្មីនេះ មានប្លុកធំៗ៣ ដែលមិនអាចរលាយចូលគ្នា ធ្វើការជាមួយគ្នាបានទាល់តែសោះ។ បក្សសម្ព័ន្ធឆ្វេងនិយម “NUPES” ដឹកនាំដោយលោក ហ្សង់លុច្ស ម៉េឡង់ស្ហុង បានអាសនៈ ចំនួន១៣១ រីឯបក្សស្តាំនិយមជ្រុល “Le Rassemblement National” ដឹកនាំដោយលោកស្រី ម៉ារីន ឡឺប៉ែន បានអាសនៈចំនួន៨៩។ ក្រុមបក្សទាំង២នេះ គ្មានសំឡេងភាគច្រើនដូចគ្នា តែក៏មិនអាចចូលរួមផ្តុំគ្នាបានដែរ ព្រោះប្រឆាំងគ្នា ឈ្លោះគ្នាខ្លាំងណាស់។ ដូច្នេះ សភាអាណត្តិថ្មីនេះ អាចនឹងរញ៉េរញ៉ៃ ឈ្លោះប្រកែកគ្នាខ្លាំង។ អ្វីៗអាចនឹងរាំងស្ទះ គាំងនៅសភា ព្រោះដោយសារតែបក្សរដ្ឋាភិបាល គ្មានសំឡេងភាគច្រើន មិនអាចបោះឆ្នោតអនុម័តលើអត្ថបទច្បាប់នានាបាន។ បារាំង អាចនឹងជាប់គាំងនយោបាយ មានអស្ថិរភាព។
ប្រទេសអាចជាប់គាំង នឹងមានអស្ថិរភាព
ជាបឋម និងបន្ទាន់បំផុត គឺត្រូវការរៀបចំរដ្ឋាភិបាលថ្មី។ មាត្រា២០ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញបារាំង កំណត់ថា រដ្ឋាភិបាលត្រូវទទួលខុសត្រូវ នៅមុខសភា។ មានន័យថា រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែឆ្លងកាត់ការបោះឆ្នោត ផ្តល់សេចក្តីទុកចិត្តពីសភា។ ជាទូទៅ នៅក្រោយការបោះឆ្នោតសភារួចរាល់ ដែលគេដឹងពីសមាសភាពហើយ គឺប្រធានាធិបតី ត្រូវតែងតាំងនាយករដ្ឋមន្ត្រីម្នាក់ ដើម្បីរៀបចំរដ្ឋាភិបាលថ្មី ហើយយកទៅឆ្លងសភា។ បើបក្សរបស់ប្រធានាធិបតី មានសំឡេងភាគច្រើនក្នុងសភា គឺវាមិនចោទបញ្ហាទេ ប្រធានាធិបតីអាចស្នើបេក្ខភាពដដែល។ តែលើកនេះ បក្សរបស់លោកម៉ាក្រុង មិនមានអាសនៈគ្រប់ទេនៅក្នុងសភា ពោលគឺខ្វះដល់ទៅ៤៤ឯណោះ។
ដូច្នេះ លោកម៉ាក្រុង ត្រូវតែធ្វើយ៉ាងណា រៀបចំរដ្ឋាភិបាលថ្មី ដែលមើលទៅអាចសង្ឃឹមថាសភាយល់ព្រមទទួលបោះឆ្នោតឲ្យ។ មានមតិខ្លះបានលើកឡើងថា លោកស្រីនាយករដ្ឋមន្ត្រី អេលីហ្សាប៊ែត ប៊ន ដែលទើបតែចូលកាន់តំណែងនេះ មិនទាន់បាន២ខែស្រួលបួលផងនោះ មិនប្រាកដថាអាចបន្តធ្វើជានាយករដ្ឋមន្ត្រីតទៀតទេ ព្រោះលោកម៉ាក្រុង អាចសម្រេចរើសអ្នកថ្មីម្នាក់ទៀត ដើម្បីបានទំនុកចិត្តពីសភាថ្មី។
តាមទម្លាប់កន្លងមក ប្រធានាធិបតីតែងតាំងនាយករដ្ឋមន្ត្រី ភ្លាមៗតែម្តង ១ថ្ងៃ ឬ២ថ្ងៃ ក្រោយការបោះឆ្នោតសភា ដើម្បីឈានទៅបង្កើតរដ្ឋាភិបាល កុំឲ្យជាប់គាំងនយោបាយ ស្ថាប័នរដ្ឋគ្មានដំណើរការ។ តែលើកនេះ គឺអាចចំណាយពេលយូរ ហើយក៏មិនប្រាកដថាអាចឆ្លងសភារួចទៀត។ វាជាស្ថានភាពលំបាកខ្លាំងណាស់ សម្រាប់លោកម៉ាក្រុង ជាពិសេសនៅក្នុងបរិបទ បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ច អតិផរណា ទំនិញឡើងថ្លៃគ្រប់មុខថែមទៀត។ បើទោះជាអាចមានរដ្ឋាភិបាលថ្មីមែន តែរដ្ឋាភិបាលមិនអាចធ្វើការបាន ដោយសារតែសភាគិតតែពីឈ្លោះគ្នា មិនអាចអនុម័តអ្វីចេញ។
រកសំឡេងភាគច្រើន ពីមួយករណីទៅមួយករណី
បើតាមមើលទៅ លោកម៉ាក្រុងមិនមានជម្រើសច្រើនប៉ុន្មានទេ។ សេចក្តីសង្ឃឹមធំបំផុត របស់បក្សសម្ព័ន្ធលោកម៉ាក្រុង គឺការសហការជាមួយគណបក្សស្តាំនិយម ឈ្មោះ Les Républicains ដែលបក្សនេះ បានទទួលអាសនៈចំនួន៦១។ តែបញ្ហាចោទ គឺមនុស្សនៅក្នុងបក្សនេះ មាននិន្នាកាមិនស្របគ្នាទៅទៀត។ អ្នកខ្លះ បានអំពាវនាវ ថាត្រូវតែធ្វើកិច្ចសន្យា ចូលរួមក្នុងរដ្ឋាភិបាលជាមួយបក្សលោកម៉ាក្រុង ដើម្បីកុំឲ្យប្រទេសជាប់គាំង។ ក៏ប៉ុន្តែនៅព្រឹកនេះ លោក Christian Jacob ប្រធានគណបក្ស Les Républicains បានបញ្ជាក់ច្បាស់ៗតែម្តង គឺបក្សលោកនឹងមិនចុះកិច្ចសន្យាចូលរួមអ្វីទាំងអស់ ជាមួយលោកម៉ាក្រុង។
យោងតាមមន្ត្រីគណបក្សរបស់លោកម៉ាក្រុង បានអះអាងថា បើមិនបានការសហការជាផ្លូវការ និងបែបអចិន្ត្រៃយ៍ជាមួយបក្សណាមួយ ដើម្បីបានសំឡេងភាគច្រើនក្នុងសភាទេ គឺគេនឹងព្យាយាមស្វែងរកសំឡេងភាគច្រើន ទៅតាមករណីនីមួយៗ។ មានន័យថា ដោយអាស្រ័យទៅតាមអត្ថបទច្បាប់ ដែលត្រូវអនុម័តក្នុងសភា។ ករណីបែបនេះ ធ្លាប់កើតឡើងហើយ ចន្លោះពីឆ្នាំ ១៩៨៨ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩១ ដែលកាលនោះ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី Michel Rocard គ្មានសំឡេងភាគច្រើនក្នុងសភា ហើយបានចរចាជាមួយបក្សកុម្មុយនីស្តពេលធ្វើច្បាប់ខ្លះ ចំណែកច្បាប់ខ្លះទៀតងាកទៅចរចា ជាមួយបក្សកណ្តាលនិយម ដើម្បីធ្វើម៉េចឲ្យបានគ្រប់សំឡេងភាគច្រើនដាច់ខាត។
សម្រាប់លើកនេះ បក្សសម្ព័ន្ធលោកម៉ាក្រុង អាចសង្ឃឹមចរចាជាលក្ខណៈបុគ្គល ជាមួយសមាជិកសភាខ្លះ នៃបក្សស្តាំនិយម Les Républicains ទាក់ទិននឹងច្បាប់ហិរញ្ញវត្ថុពន្ធដាជាដើម ចំណែកច្បាប់ទាក់ទិននឹងកិច្ចការសង្គមកិច្ចវិញ គឺបក្សលោកម៉ាក្រុង អាចចរចាជាមួយបក្សឆ្វេងនិយម ឯករាជក្រៅសម្ព័ន្ធរបស់លោក ម៉េឡង់ឆុង ដែលមានអាសនៈប្រហែល២២អាសនៈដែរ។
លោក ម៉ាក្រុង អាចសម្រេចរំលាយសភាចោល
ករណីនេះ ត្រូវបានអ្នកវិភាគនយោបាយខ្លះបានលើកឡើងដែរ។ ពោលគឺក្នុងករណី អ្វីៗរាំងស្ទះ គ្មានដំណោះស្រាយ គ្មានរដ្ឋាភិបាល ប្រទេសជាប់គាំងក្នុងវិបត្តិ។ ជាការពិត លោកប្រធានាធិបតី មានសិទ្ធិរំលាយសភា ដោយផ្អែកលើមាត្រា១២នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ តែតាមនិតីរដ្ឋធម្មនុញ្ញបារាំង គឺប្រធានាធិបតីអាចរំលាយសភាបាន រៀងរាល់១២ខែម្តង ពោលគឺរំលាយសភាមុនរួចហើយ ត្រូវចាំ១សិន មុននឹងអាចរំលាយចោលម្តងទៀតបាន។ តែអ្នកជំនាញនីតិរដ្ឋធម្មនុញ្ញ កំពុងជជែកគ្នា ទាក់ទិននឹងករណី ដែលសភាដែលត្រូវបានរំលាយ ពេលចប់អាណត្តិត្រូវបោះឆ្នោតថ្មី។ តើករណីនេះ លោកម៉ាក្រុងត្រូវចាំមួយឆ្នាំសិន ដែរឬទេ?
យ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រភពពីរដ្ឋាភិបាលកំពុងតែភ័យណាស់ បារម្ភថាប្រាកដជាមានវិបត្តិ ស្ថាប័ននយោបាយ ស្ថាប័នរដ្ឋជាប់គាំងមិនខានទេ។ លោកស្រី Olivier Grégoire អ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាល បានលើកឡើងនៅព្រឹកនេះថា ជាមួយនឹងកាលៈទេសវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចផង បញ្ហាសង្គ្រាមនៅអ៊ុយក្រែនផង គឺបារាំងមិនអាចនៅគាំងទ្រឹងបានទេ គឺត្រូវដោះស្រាយបញ្ហាផ្ទៃក្នុងឲ្យបាន។ សំដីនេះ គឺហាក់មានន័យថា បើប្រទេសជាតិជាប់គាំង គ្មានស្ថិរភាព គឺវាមិនមែនជាកំហុសរបស់រដ្ឋាភិបាល ឬបក្សរបស់លោកម៉ាក្រុងទេ តែគឺមកពីបក្សប្រឆាំងនៅសភា ដែលរឹងទទឹង មិនយកប្រយោជន៍ជាតិជាធំ គិតតែពីរារាំង ប្រឆាំងដោយគ្មានហេតុផលត្រឹមត្រូវ៕
Hören Sie ព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិប្រចាំថ្ងៃ, ភ្ញៀវប្រចាំថ្ងៃ und viele andere Radiosender aus aller Welt mit der radio.at-App

ព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិប្រចាំថ្ងៃ
Jetzt kostenlos herunterladen und einfach Radio & Podcasts hören.


ព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិប្រចាំថ្ងៃ: Zugehörige Podcasts
ព្រឹត្តិការណ៍អន្តរជាតិប្រចាំថ្ងៃ: Zugehörige Sender