Mevlana Takvimi

Mükelleften güçlük ve sıkıntı kaldırılmıştır. Bu-nun iki gerekçesi vardır. 1. Mükellefin teklif yolunda ilerlemeden kesilmesi, ibâdetleri sevmemesi ve yü-kümlülükten nefret etmesi endişesi. 2. Kula yönelik çeşitli yükümlülüklerin çok ve bir anda bulunması durumunda onları gereği gibi yerine getirememesi endişesi. Meselâ, mükellefin ailesine, çocuklarına bakması ve bunların yanında çeşitli yükümlülüklerle karşılaşması gibi. Mümkündür ki bazı işlerle meş-guliyet, diğer yükümlülüklerin ihmâlini doğuracaktır. Bazen de aşırı bir gayretle bütün yükümlülükleri yerine getirmeye çalışacak, fakat buna güç yetire-meyecek ve bu kez hiçbirisini tam olarak yapamaya-cak, hepsi de yarım yamalak kalacaktır.Yüce Allâh bu kutlu şeriatı, hoşgörü ve kolaylık esasları üzerine kurulu hanîflikle göndermiş, kulların kalbini ona karşı nefret duygularından korumuş ve onu mükelleflere sevdirmiştir. Eğer onlar hoşgörü ve kolaylık esaslarına ters düşecek şekilde âmel et-selerdi, o zaman yükümlü oldukları hususlarda işe yarar âmel ortaya koyamazlardı. Bu konuda ayeti kerimede: “Bilin ki, içinizde Allâh’ın peygamberi bulunmaktadır. Eğer o, birçok işlerde size uy-muş olsaydı, şüphesiz sıkıntıya düşerdiniz; ama Allâh size imânı sevdirmiş, onu gönüllerinize gü-zel göstermiş; inkârcılığı, yoldan çıkmayı ve baş-kaldırmayı size iğrenç göstermiştir.” (Hucurât s. 7) buyrulur. Bu ayette Yüce Allâh, kolaylaştırmak ve hoş göstermek suretiyle imânı bize sevdirdiğini, onu bu şekilde ve karşılığında mükâfat vereceği va’diyle bizim kalplerimizde süslediğini bildirmektedir.Hadis-i şerifte de şöyle buyrulmuştur: “Âmel-lerden güç yetirebileceğiniz şeyleri yapmaya çalışın. Çünkü siz usanmadıkça, Yüce Allâh asla sevâp vermekten usanmayacaktır.” (Müslim) Ra-mazan gecelerinin ihyâ edilmesi ile ilgili olarak da: “Allâh (c.c.)’a hâmdden sonra; ey insanlar! Bana sizin durumunuz gizli değildir. Sizin iştiyâkınızı biliyorum. Ama gece namazının (teravih) üzerini-ze farz kılınmasından ve sizin de ona güç yetire-memenizden korktum” (Buhari) buyurmuştur. (Şatıbi, el-Muvâfakât; İslâmi İlimler Metodolojisi, c.2, s.136-137)

Allâhü Teâlâ Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurur: “Ey insanlar! Râbbinizden size bir öğüt ve kâlblerde olana bir şifâ, ina-nanlara doğruyu gösteren bir rehber ve rahmet gelmiştir.” (Yunus s. 57) Ayette geçen “ Mev’ize ve va’z” sözün-den maksat; Kur’ân’dır. Va’z; korkutmakla birlikte men etmektir. Va’z; kendisi için kal-bin rikkat, geleceği şeylerde hayrı hatırlat-maktır. Veya ıslaha döndürmektedir.Beyzâ-vi (r.âleyh) ise şöyle diyor: “O; körü, çirkin şeylerden men edici; ilmi, hikmeti cem edici yani birleştirici bir kitaptır. Ve yine göğüsler-deki şüphelere ve su-i itikada, kötü inanış-lara şifâ olduğu için de hikmetleri kendisin-de toplayan bir kitaptır.Su-i itikad demek; şüpheli olan, hakdan meyleden, sapan akideler ve helâk edici melekeler gibi şeylerdir. Ayette göğsün zik-rinden maksad, hakkında Hâzin’den nakle göre: “Göğüs kalbin mevzii ve onun kılıfı-dır. O insanın bedenindeki en aziz yerdir.” Mü’minlere hidayet ve rahmet olmasına ge-lince: Onlar Kur’an’a sarılmakla her hayra ve umduklarına nail olup, hoşlarına gitme-yen her şeyden de necat buldular, kurtulu-şa erdiler.Ayetten çıkan netice şudur: Kur’an’a sa-rılan, ona uyan kimse; şiddet, korku ve aza-bı icâb eden her şeyden korunur, muhafaza olunur ve her nimete, sevab ve rahmete kavuşur.Kur’an’a sarılmak ise Resûlullâh (s.a.v.)’e tam tabi olmaktan ve 24 saatimizi O (s.a.v)’e göre düzenlemekten ibarettir.(Ebu Said Hadimi, Berika-Tarîkat-ı Muhammediyye Şerhi, c.1, s.132-138)

Bütün peygamberler ve özellikle; İdris , Nuh, Hûd, Salih, İbrahim, Şuayb, Musa, İl-yas ve İsa (a.s.e.) gönderildikleri kavimleri, putperestlikten kurtarmaya ve bir olan Al-lâh (c.c.)’a imân ve ibadet ettirmeye olanca çabalarını harcamışlar; hatta, bu yolda can verenler bile olmuş ancak ne yazık ki, umu-lan mutlu sonuca ulaşılamamıştır.Her yerinden küfür ve şirk fışkıran, dînî, ahlâkî, ictimâî bunalımlar ve bozukluklar içinde çalkalanan koskoca bir putperestlik dünyasıyla tek başına uğraşmak ve sonuç almak vazifesi, âhir zaman Peygamberi (s.a.v.)’e kalmıştır.Hz. Peygamber (s.a.v.); merkezden, muhîta doğru açılan dalga dâireleri gibi Mekke ve çevresinden başlayarak, za-manları aşarak kıyâmete kadar insanları Allâh (c.c.)’un doğru yoluna, önce hikmet ve güzel öğütlerle davet etmek, davetini kâbul edenleri, cennet nimetleri ile müj-delemek, davetini kâbul etmeyenleri, ce-hennem azâbıyla korkutup uyarmak sonra da fitne ve fesat ortadan kalkıncaya, Din tamamıyla Allâh (c.c.)’un oluncaya kadar, İslâm Dini, bütün dinlere üstün gelinceye dek, Peygamberimiz (s.a.v)’in deyişi ile: “İnsanlara Lailâhe illallâh (Allâh’tan başka ilah yoktur), Muhammedün Resû-lullâh (Muhammed, Allâh’ın Resûlüdür) dedirtinceye kadar savaşmak” gibi çok ağır ve şerefli bir vazifeyi yüklenmiştir.Allâh (c.c.) O (s.a.v.)’in şefaatinden ve sözlerinden istifade etmeyi nasib eylesin.(M.Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, s.24)

Talha bin Ubeydillâh (r.a.) İslâm’a ilk giren sekiz kişiden biridir. Ticâret için gittiği Bus-râ’da gördüğü bir râhipten Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz’in peygamber olacağını duydu. Mekke’ye dönünce Hz. Ebû Bekir (r.a.)’le gö-rüştü ve onun vâsıtasıyla müslüman oldu. Hz. Talha (r.a.), Hz. Zübeyr (r.a.) gibi Cen-net’le müjdelenen on kişiden biridir. Zengin olduğu için sadece canıyla değil, malıyla da İslâm’a hizmet etti. Onun bu cömertliği sebe-biyle Fahr-i Âlem (s.a.v.) Efendimiz kendisini hayırlı Talha, cömert Talha, bereketli Talha anlamında “Talhatü’l-hayr”, “Talhatü’l-cûd”, “Talhatü’l-feyyâz” diye övdü.Hz. Talha (r.a.) Uhud Gazvesi’nde, Efen-dimiz (s.a.v.)’in kayanın üzerine çıkması için onun kadem-i şerîfine omuz verdi. Resûlullâh (s.a.v.) bunun üzerine, “Talha, Cennet’i hak etti” buyurdu. O gün Hz. Talha (r.a.), sadece Resûlullâh (s.a.v.)’in taşın üzerine çıkmasına yardım etmedi. Bu savaşta kâfirler Peygam-ber (s.a.v.) Efendimiz’e iyice yaklaştığında, canlarını ortaya atarak onu koruyan birkaç yiğitten biri de Hz. Talha (r.a.) idi. Resûl-i Ek-rem (s.a.v.)’e savrulan bir kılıçtan onu koluy-la koruduğu için çolak kaldı. O gün kâfirlerle savaşırken ve Allâh’ın Resûlü (s.a.v.)’i düş-manların hücumundan korurken, vücuduna seksenden fazla kılıç, mızrak ve ok darbesi aldı. Canını, Peygamber (s.a.v.) uğrunda fedâ etmeye hazır olduğunu gösterdi. Bu sebeple Cennet’e girmeyi hak etti.Talha bin Ubeydillah (r.a.), Peygamber (s.a.v.) Efendimiz’den otuz sekiz hadis rivayet etmiştir. Allâh (c.c.) kendisinden râzı olsun.(İmâm Tirmizî, Şemâil-i Şerîf, c.1, s.391-393)

Peygamber (s.a.v.) “Âhir zamânda imânı muhâfaza etmek, kor ateşi elde tutmak ka-dar zor olacak. Kişi sabah evden imânlı çı-kacak; akşam eve imânsız gelecek, akşam imânlı yatacak; sabah imânsız kalkacak.” diye buyurdular. İnsanın en kıymetli cevheri imânıdır. Bunu çok iyi korumak gerekir. Pey-gamberimiz (s.a.v.) Efendimiz buyurdular ki: “Elbisenin eskidiği gibi imân da yıpranır. Yenilenmesi için Allâh (c.c.)’dan isteyiniz.”“Benden sonra karanlık gece parçaları gibi fitneler ortalığı kaplayacaktır. İnsan o zamânda mü’min olarak sabahlar, akşama kâfir olur. Dinlerini dünyanın fâni olan az bir metâına satarlar.”Resûl-i Ekrem (s.a.v.) Efendimiz her zamân şu duâyı okurlardı: “Ey büyük Al-lâh’ım! Kalpleri çeviren ancak sensin. Kalbimi dininde sâbit kıl...” Ashâb-ı Kirâm (r.a.e.) bu duâyı işitince sorarlardı: “Ya Resû-lullâh! Sen de dönmekten korkuyor musun?” Allâh Resûlü (s.a.v.) şu cevâbı verdi: “Mekr-i ilâhiden beni kim temin eder? Çünkü, ha-dîs-i kudsîde: “İnsanların kalbi Rahmânın kudretindedir. Kalpleri dilediği gibi çevirir” buyurulmuştur. Bu bakımdan îmân tazele-meye ihtiyâç vardır.”Resûl-i Ekrem (s.a.v.) Efendimiz: “İmânı-nızı yenileyiniz (tazeleyiniz)” diye buyurduk-larında Ashâb-ı Kirâm (r.a.e.): “Yâ Resûlallâh! İmânımızı nasıl yenileyelim?” diye sordular. Resûlullâh (s.a.v.) buyurdular ki: “Lâ ilâhe illallâh sözünü çoğaltınız” İmân ve nikâh tazelemek için yapılacak duâ şudur: “Al-lâhümme innî ürîdü en üceddidel îmâne ve’n-nikâha tecdîden bikavli lâ ilâhe illallâh muhammedün Resûlullâhi”(Abdurrauf El Münavî, Feyzü’l Kadîr, c.3, s.345)